Welkom bij Fijnomtezijn

Op dit blog kun je jouw positieve ervaringen in de dienstverlening delen. Dagelijks zijn er vele voorbeelden van dienstverleners die vanuit hun hart de ander helpen, er iets bijzonders van maken. Hun liefde voor hun vak en het leven delen met anderen en er een dag vol plezier van maken. Niet vaak worden deze ervaringen doorverteld of gedeeld. Waar je je op richt, dat groeit en dat is precies waarom fijnomtezijn is opgericht. Een platform dat uitnodigt alle leuke, ontroerende, fijne en goede ervaringen die je hebt opgedaan in de dienstverlening te delen. Ter inspiratie, als uitnodiging, als compliment en om in te zien dat er elke dag veel waardevolle momenten worden gedeeld. We nodigen je uit om jouw positieve ervaringen te delen. Dit kan je doen door een email te sturen naar reactie. Vermeld in deze email jouw naam en die van het bedrijf. Indien mogelijk ontvangt ook het bedrijf een verwijzing naar het compliment op dit blog. Verder zijn er tips voor dienstverleners om nog beter aan te kunnen sluiten op de wens van hun gasten, klanten of bezoekers.

zaterdag 29 januari 2011

Hoe één iemand het verschil kan maken

Al weer enige tijd geleden heb ik iets bijzonders meegemaakt. Iets dat ik graag wil delen omdat het laat zien hoe één iemand een verschil kan uitmaken. Ongeacht op welke plek.
Ik zat aan het einde van de middag in een trein. De mensen die ik om me heen zag waren diep in zichzelf verzonken en zagen er niet al te vrolijk uit. We stopte bij een station waar een vrouw kwam binnenlopen met een vuilniszak. Het was een schoonmaakster van de NS, die de prullenbakken kwam legen. Meestal lopen ze om de plekken heen waar mensen zitten. Deze mevrouw niet, ze wilde duidelijk zorgvuldig schoonmaken. En vroeg aan mij en andere passagiers of ze er misschien even bij mocht, zodat ze de vuilnisbakken kon legen. Op het tafeltje naast mij lag een stapel kranten waaronder de Volkskrant van vandaag, die ik net had gelezen. Ik gaf haar de kranten, zodat ze ook deze kon weggooien. Ze keek de stapel door, zag de Volkskrant, de datum en draaide zich om naar de meneer die op het bankje aan de linkerkant van het gangpad zat. 'Meneer, wilt u deze krant misschien lezen, hij is van vandaag'. De meneer knikte van ja en nam de krant van haar over. Ze liep verder, vroeg ook bij de volgende zitplekken: 'mag ik er even bij zodat ik de vuilnisbakken kan legen'. Ze bekeek elk stapeltje kranten en pas nadat ze zeker wist dat niemand er iets mee wilde, gooide ze deze weg.

Ik keek een beetje om me heen en zag de gezichten van de mensen - die ik kon zien - eerst wat ongelovig kijken en daarna langzaam wat meer ontspannen. Er gleed zelfs een voorzichtige glimlach over een enkel gezicht. Even later liep ze de coupé uit naar de volgende. Toen kwam ze terug met een Wachttoren in haar hand en vroeg:'iemand interesse in de Wachttoren?'. Ik zag nu zelfs een brede glimlach doorbreken. En dacht bij mezelf: 'wat een verschil maakt het, als zelfs maar één iemand contact maakt op een plek waar we met zijn alle het liefst zo anoniem mogelijk zijn'.

Esther Janssen, Amsterdam

2 opmerkingen:

  1. Grappig en leerzaam tegelijk.. Doet me denken aan die reclame, aardige mensen.. hoe ga je er mee om? Deze vrouw is blijkbaar heel sociaal en houd net als ik niet van weggooien van iets waar iemand anders blij mee zou kunnen zijn. One persons trash, another persons treasure. Iets om bij stil te staan in deze wegwerpmaatschappij.
    Enne...had iemand interesse in die Wachttoren..??
    Staan vaak ook little treasures in.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Patrick Odendaal17 mei 2011 om 16:40

    Mooi is dat, zo'n voorbeeld. Echt contact maken. Het lijkt zo simpel.

    Ik kwam laatst zo'n rapper-typetje tegen bij mij in de buurt. Grote, donkere man, pet op, nors gezicht. Daar merkte ik in eerste instantie allerlei beelden in mijn hoofd van "wat je vaak op tv ziet". Vervolgens liet ik dat wegzakken en begroette de man vriendelijk. Er kwam een enorme glimlach en ineens zag de man er totaal anders uit; benaderbaar, vriendelijk. Hij begroette me vriendelijk terug.

    We leven nog wel eens van aannames, gevoed door roeptoeteraars, televisie en radio. We vergeten soms wel eens dat gewoon, echt en warmhartig contact ijs breekt; dwars door culturen, kleuren, meningen heen.

    Geven loont. Die vrouw in de trein gaf zichzelf in haar werk en dat straalde ze uit. Ze was er; simpel en eerlijk en dat voelt voor iedereen aangenaam in een wereld van uiterlijkheden en aannames.
    Leerzaam momentje. Er is veel meer goedheid en positiviteit dan we zelf denken!

    Patrick Odendaal

    BeantwoordenVerwijderen